"What is your biggest regret?" तिने विचारलं
"मी मनात सुद्धा माझ्या, कधी दंगा केला नाही." तो हसत हसत उत्तरला."कधीतरी बाहेर काढशील त्या संदीप खरेला तुझ्यातून?!"
"का बाहेर काढायला हवं? Personality चा भाग झालाय तो माझ्या. आत्ताच विचारलंस ना, biggest regret काय ते, आता biggest fear सुद्धा ऐकून घे. माझी biggest fear आहे, mono-dimensional personality असणं. मी जगूच शकत नाही तसा."
"हे कसं सगळं अवघड अवघड बोलता येतं रे तुला? असलंच बोलून त्या साधनाला impress केलंस ना?"
"झालं? झालं परत तुझं ते साधना-पुराण सुरू? आठ वर्षं झाली आमचा breakup होऊन. किती? आठ! आपल्या लग्नालाच झाली साडेतीन आता. गेल्या चार-पाच वर्षांत पाहिलंही नाहीए तिला."
"पाहायचं आहे का मग आता?" ती गालातल्या गालात हसत बोलली.
"आता मी काय पाहायचं, काय ऐकायचं.. सगळं तुझ्या हातात आहे ग बाई! अडकून पडलोय ना पुरता..."
"बोलावतेच मग तिला एकदा. देखने दो मुझे भी, क्या चीज है ये साधना! (गायला लागते-) जाने वो कैसे लोग थे जिनके प्यार को प्यार मिला. हमने तो जब कलीयां मांगी, कांटो का हार मिला.."
"बास बास बास! आणि मी तुला सांगतो, तुझ्यातून त्या एस डी बर्मन ला बाहेर काढ, तर ते नाही जमत तुला. माझ्या संदीप खरेवर बरी तुझी नजर!"
"ए पण तुला आठवतंय, आपण एकदा त्या महाबळेश्वरच्या एलिफंट पॉइंटवर उभं राहून हे गाणं म्हणत बसलो होतो? आधी तू म्हणालास की हे काय कसलं रडकं गाणं म्हणतीयेस. मी तर ते फक्त एस. डी. च्या माझ्या मेंदूत असलेल्या default settingखातरच म्हणत होते. मग तू पण गुणगुणायला लागलास. तिथल्या एका माकडाने तुझ्या डोक्यात टपली मारून आपल्याला हाकलेपर्यंत आपलं तेच चाललं होतं."
"आठवतंय की. चांगलंच आठवतंय. त्या माकडाने मारलेलं बाकी चांगलंच लागलं होतं बरका मला. महिनाभर तरी दुखत होतं पुढे."
"महिन्याभराने थांबलं ना पण? काही दुःख अशी महिन्याभरात नाहीशी होणारी नसतात. कायम राहतात. काळजात जणू रुतून बसतात."
काही क्षण तसेच गेले. कुणीच काहीच बोललं नाही.
मग शेवटी तोच बोलला, "किती दिवस विचार करत राहणारेस आता? झालं.. ६ महीने होऊन गेले. माणसाने विसरून पुढे जावं की नाही?"
"इतकं सोपं असतं का? जिवाभावचं माणूस जातं, आणि आपण ६ महिन्यांत विसरून जायचं? तितकीच किंमत का त्या भावनांना? इतकं प्रॅक्टिकल व्हायचं लगेच? जाऊदे, तुला नाही कळायचं."
"असं कसं नाही कळणार? मला सगळं कळतं. तुझ्या मनात काय चाललंय, तू कसला विचार करतेस, अगदी आता तू पुढचं वाक्य काय बोलणारेस. सगळं!"
तिच्या गालांवर एक हलकं हसू उमटलं. तिने विचारलं, "अच्छा? बर मग सांग बरं माझं पुढचं वाक्य काय असेल?"
"सोप्पंय! तुझं पुढचं वाक्य आहे, 'I love you!' बघ ओळखलं की नाही बरोब्बर?"
"चल! ही असली gimmicks ना? लग्नाच्या पहिल्या साडेतीन महिन्यांत करायची. आपल्याला साडेतीन वर्षं झालीयेत. त्यामुळे, आता हे सगळं बासनात बांधून ठेवा, बरं का साहेब?"
दोघंही खळखळून हसले. तो तिच्याकडे पाहून म्हणाला, "कित्ती दिवसांनी तुला हे असं मनमोकळं हसताना पाहतोय. बरं वाटतं गं!"
"कसं हसणार? माझं हसू कायमचं चोरून गेलास नाही का तू निघून? ६ महिन्यांपूर्वी?" सतत हसऱ्या त्या फोटोला हार घालत ती बोलली.
