ती संध्याकाळ

ती संध्याकाळ!

झावळीच्या कडेवरून ओघळणारे पावसाचे थेंब,

पन्हाळ्याचा टिप-टिप आवाज

आणि

एक असह्य होत चाललेली कविता...

ती संध्याकाळ!

मेघांनी आक्रसून टाकलेलं आभाळ,

विजांचा अभावित कडकडाट

आणि

संधीप्रकाशाचा निर्जीव प्रभाव...

ती संध्याकाळ!

झाडांच्या आडून डोकावणारं ते सरत्या दिवसाचं अस्तित्व,

निर्हेतुक वारा

आणि

त्या वाऱ्याचा गवताळ, मातकट, अनाथ वास...

ती संध्याकाळ!

चेहऱ्यावर उडणारे पावसाचे थेंब,

दूरवर सूर्यास्ताच्या कृपेने उधळलेले शेकडो रंग

आणि

त्या रंगांत रंगत चाललेली, ती संध्याकाळ!